dlouhoucný adj. (dłúhúcný, dłuhúcný, dłuhucny, duhucny, długucny)
expr. zejm. slez velmi dlouhý: stała tam dłuhucna řada vozuf s peřynoma Kyjovice OP; na prostřetku cesty biła baba šermuje dłuhucnyma ručiskoma Staré Hamry FM; už był potym pokuj dłuhucny čas Hlučínsko; ja mum duhucny k’i, to c’e dojs’ejhnu Branice POLSKO; dłúhúcný Vsetínsko; dłuhúcný Valašsko; dłuhucny Frenštát pod Radhoštěm NJ, Štítina OP, Ostrava OV (Hrabová); długucny vých. Slezsko
Či